Día 8

De -


Claudia 
A nosa aventura, remataba. Aínda non podo creer que fixemos esta viaxe. Foi demasiado incrible para ser verdade. Pero é certo. 
E como todas as historias, esta tamén ten final. 
Almorzamos no hotel, por última vez. Non tiñamos moita présa, posto que a última mañá, era para estar nas fantásticas piscinas do hotel. 
As nosas nais, preferiron outra cousa, o spa.
Aínda que fose a última mañá, iso non impediría que o pasásemos xenial!
Sabela
Espertei e cando lembrei que hoxe marchábamos de Sídney a España, erguínme dando un chimpo na cama porque quería aproveitar moi ben a miña última mañá en Australia.

Pola mañá almorzamos no hotel e decidimos que era mellor non saír del, porque necesitaríamos forzas para o vó. Ía ser de 23 horas e 55 minutos! Cando as nais nolo contaron a Claudia e a mín, case caemos da sorpresa!

Claudia e máis eu collimos os nosos bañadores e fumos á gran piscina do hotel, mentres as nais se relaxaban nun spa que había ao lado.

Xogamos un montón, pero despois tivemos que ir a ducharnos e cambiarnos para comer e facer as maletas.
Todas estábamos un pouco alicaídas, pero xa queríamos volver a ver aos nosos pais e irmáns.

Ás 14:00 un taxi levounos ao aeroporto de Melbourne, aínda que estábamos en Sídney e deixounos alí ás 15:30. Despois facturamos as maletas máis grandes e cada unha levamos un bulto de man. Máis tarde, fumos á porta de embarque e subimos ao avión. Aí, as nais recomendáronnos durmir, porque a viaxe ía durar 14 horas e 10 minutos e íamos baixar no aeroporto de Abu Zabi. Ás 00:25, a hora que era cando baixamos do avión, tiñamos as pernas entumecidas, e a min ocorréuseme preguntarlle a miña nai cando costara o vó. Ela dixo que eran 553€ cada persoa, e invitoume a calcular eu cando costaría en total. Con cara de matemática, calculei mentalmente 553 por 4 e, ao final, deume 2.212€, cousa que non estaba mal, dado á grande distancia que había entre España e Australia.
Despois de esperar 1 hora e 55 minutos, eran as 02:20, collimos un avión dunha duración de 7 horas e 50 minutos, no que non durmín nada, xa que xa durmira moito no anterior vó. O piloto dixo polo megáfono que xa chegáramos, e todos espertaron queixándose de que querían durmir máis. Recollimos as maletas e miramos a hora: Xa eran as 08:10 da mañá! Collimos as maletas que facturáramos e collimos os nosos coches, que nos esperaban fóra, xa que os nosos pais foran a Santiago a collelos para recollernos. Saludámolos e acto seguido nos despedimos entre nós, prometendo que volveríamos a vivir máis aventuras.

Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Día 7

De -
Imagen
Claudia Xa era o último día que tiñamos enteiro para visitar Sidney. E aínda que Sabela non o sabía, tiñamos unha sorpresa para ela. Algo que xamáis imaxinaría que podería ver en persoa: coalas!  Eran os seus animais favoritos, e por fin podería velos. Pero non era o único que faríamos todo o día, non. Visitaríamos moitas outras cousas. Comezamos cos doce apóstoles, formacións rocosas de caliza golpeadas polo mar. Agora, só quedan dez dos doce “apóstoles”, pero aquelo sigue sendo impresionante.  https://es.wikipedia.org/wiki/Los_Doce_Ap%C3%B3stoles_(Victoria) Aquí podedes descubrir máis cousas sobre Os Doce Apóstoles. Sacámoslle moitas fotos, cada cal máis bonita ca a anterior, pero con moito coidado de non tocar ningunha rocha, ou de facernos dano con elas.  Logo, fumos as Blue Montains .  Nelas hai cascadas, pisicinas naturais, pobos, e miradores, dende os cales pódense apreciar vistas coma a da foto. E por último…  Byron Ba...
Leer más

Día 1

De -
Imagen
Claudia Aínda non podo crelo. E que non podo. Sucedeu fai dous días. Era o tres de abril de dous mil vinte, o último día do trimestre, e polo tanto, daban as notas.  Recoñezo que estaba moi nerviosa, e con bastante medo de que puidesen ser malas, pero cando as vin… Eran fantásticas! Estaba moi orgullosa de mi mesma, sentía que o fixen ben, pero non estaba segura de que fose verdade. Pero aí as tiña, era a probra irrefutable. Os meus pais, sorrían contentos. E  naquel momento, non me imaxinaba o que ía pasar… Dende sempre quixen ir a Corea, aínda que parecíame un sono moi tolo, que non se podería cumplir. Por iso, non me esperaba o que me diría a miña nai a continuación :  Claudia, fixécheo moi ben. Agora mesmo acabo de falar coa nai de Sabela, e parece que a súa filla tamén. Queríamos agasallaros con algo que xamáis vaiades a esquecer, porque as dúas traballachedes moito, e iso tampouco se esquéce. Por iso, en Semana Santa, iremos as catro, onde máis queredes ir....
Leer más

Día 5

De -
Imagen
Sabela Esta mañá foi a última que tíñamos para visitar Seúl, e a aproveitamos ao máximo. Primeiro espertamos ás 8:30 para facer as maletas. Despois almorzamos un pouco. Subimos ás habitacións para facer as camas e lavarnos os dentes. Baixamos á entrada do hotel onde nos esperaban as nosas nais e fumos coller o metro. Miramos o folleto turístico e, unha vez máis, escollemos o nome que nos pareceu máis espectacular. Esta vez foi o santuario de Jongmyo-Chongmyo.  Cando unha voz feminina dixo, pero en coreano, santuario de Jongmyo-Chongmyo, baixamos a présa, porque xa se estaban pechando as portas do metro. Andamos un anaco e despois alucinamos co que vimos: Unha especie de casa, alongada e baixa, cun montón de asfalto diante da mesma. <<Uau>> pensei abraiada.  Corrín por todo o patio pero parei ao ver a unha parella do que parecían ingleses mirándome con mala cara. Ao carón do santuario había unha  tenda de regalos e eu decidín comprarlle algo ao...
Leer más